27 de abril de 2009

La Sra. Azul y las Bicicletas Amarillas

...En esto que estaba yo planchando, cuando decido ponerme la radio (en griego)... Y de repente, una voz densa como el tercipelo me susurra:
"Αν ποτέ θυμηθείς
τα τρένα που φύγανε
μην κλείσεις τα μάτια,
μη γίνεις κομμάτια
απλά χαμογέλασε
εγώ δεν μπορώ...
πια να παιδεύομαι
κι άλλο να καίγομαι
σ’ αυτή τη φωτιά"

Aaaaaj, pero qué está pasando en Grecia! ¿Por qué no pueden hacer canciones ligeritas con voces mediocres como todo el mundo?

El caso, que tuve que dejar de planchar y recrearme en esta maravilla:



Por cierto, la canción se llama "Kseni akti"; el disco "Anadysi" y promete!

21 de abril de 2009

Drafur & Gildur

Para Chache
Tramp av grova kängor hörs,
Se oyen pasos de unas toscas botas,
dvärgasång med vinden förs
el viento lleva el canto de un elfo
ner mot liten glänta
hacia un pequeño claro
där lömska trollen vänta
donde los traicioneros trolls aguardan

Troll i bakhåll för en dvärg,
Trolls que acechan a un elfo,
snart får dvärg bekänna färg
que pronto deberá jugar su baza
Drafur går mot skogen
Drafur se adentra en el bosque
med yxan redobogen
con el hacha dispuesta

Trollen väntat länge nog,
Los trolls ya han esperado bastante
smyger framåt ut ur skog
salen furtivamente del bosque
Drafur står och lyssnar,
Drafur, quieto, escucha,
hör hur ugglan tystnar
oye apagarse el ulular del búho

Plötsligt under skrik och skrän
De repente, entre gritos y chillidos,
rusar troll från alla trän
por todas partes salen trolls de entre los árboles
Drafur spår "Det tycks va'
Drafur se dice: "parece que ha llegado
tid att svinga yxa"
el momento de blandir el hacha"

Första trollet hoppas re'n
El primer troll espera romper
krossa Drafurs bägge ben
a Drafur ambas piernas
Trolls förhoppning krossas
Mas las esperanzas del troll se acaban
när hals från huvud lossas
cuando le cortan la cabeza

Trollen blir allt fler och fler,
Cada vez hay más trolls,
Drafur vill ej se dom mer
Drafur se ha cansado de verlos
Trollhuv'en är trånga
Sus cabezas son pequeñas,
men nu är dom för många
pero son demasiados

Plötsligt trollens lycka vänds
De repente cambia la suerte de los trolls
och hos Drafur hoppet tänds
y renace la esperanza de Drafur:
Genom blodröd slöja
A través de un sangriento velo
ser han Gildur röja!
ve a Gildur abriéndose paso!

Troll i mängder rycker fram
Avanza un gran número de trolls,
Gildur, Drafur blir en dram
Gildur y Drafur, elfos poderosos
Rygg mot rygg står dvärgar,
Espalda con espalda están,
trollblod marken färgar
la sangre de los trolls mancha el suelo

Drafur med ett vargagrin
Drafur, con una mueca lobuna,
svingar dubbelyxan sin
blande su arma de doble filo.
Trollens nackar styva,
Corta con vigor
med kraft han synes klyva
los cuellos de los trolls

Dvärgars vrede blivit väckt,
Despierta la ira de los elfos
närmsta troll får skallen spräckt
y al troll más cercano le rompen el cráneo
Se hur trollen backar,
Mira como retroceden los trolls,
Gildur klyver nackar
Gildur corta cuellos

Trollens led har krympt till slut,
El grupo de trolls se ha reducido por fin,
snart får dvärgar pusta ut
pronto podrán los elfos tomarse un descanso
Med dvärgablodet skållhett
Con la sangre hirviendo,
man dräper sista trollet.
matan al último troll.

Letra: M. Ahlman
Traducción: F. Javier Velázquez

19 de abril de 2009

Lo nuevo de Fílippos Pliátsikas

Los componentes de Pyx-Lax se van disgregando y continuando con sus carreras en solitario. El año pasado tuve la ¿suerte? de ver en directo a Mpampis Stokas, acompañando a Haris Alexiou, con la que tambien ha compartido dueto y escenario su ex-compañero Fílippos Pliátsikas.
Y precisamente del disco de este último es de lo que quería hablaros hoy. Desde luego es un disco variadito y sorprendente. Para que os hagáis una idea, pasa del rap a la música clásica con una facilidad asombrosa... Pero no os despistéis, es rock, en griego, y del bueno!

Hala, a disfrutar de la canción homónima "Balarines epitrepontai" en directo y de su single "Kalinyxta Amalía" en el gcast.

11 de abril de 2009

De música española

Seguro que algunos os habéis preguntado porqué casi nunca hablo de música española en este blog. Lo cierto es que sí que hay una razón para no hacerlo: la falta de emoción. Aquí me gusta hablar de aquellos grupos o canciones que por distintas razones me ha llamado la atención, me llegan las letras, la música, son originales, se me han pegado...

Y en el panorama musical español actual (remarco lo de actual porque aún sigo flipando con El Último de la Fila o los Héroes del Silencio), hace mucho tiempo que no siento nada de eso. Como excepción, mi descubrimiento tardío de los primeros discos de Amaral (pequeños arreglos, trocitos de letra)...

Hasta que llegó este disco: "Retales de carnaval" de Nena Daconte. Les había oído antes (y se me había pegado su "En qué estrella estará"), pero ahí se quedó. El primer single de su último disco "Tenía tanto que darte" me gustó bastante, pero escuhando el resto del album (más monotemático que mis mensajes de estado del facebook, jejeje) he de reconocer que me ha atrapado. Especialmente las letras, como esta "Yo quería recorrer" o la de mi canción favorita del disco "El Aleph".

No hace falta tanto para emocionarme, quizá solo sinceridad...

Yo quería recorrer

Me he inventado mil historias
En las que tú te vas
Solo para no reconocer
Que yo estoy lejos ya.
Me he despertado muchas veces
Buscándote
Y cuando te veo aquí
Todo sigue igual

Igual, ya no siento nada si no estás
Ya no busco tu nombre por si estás

Yo quería recorrer tus labios y besar
Tu boca y descorchar mi vida junto a ti
Yo quería haberte sido fiel y navegar por tu jardín
Y ver tus flores crecer en mí

Para serte sincera, ya no busco nada
Ni un cachito de tu cuerpo para besar
Ya no lloro lo que ya he perdido
Ya no tengo ganas de seguir igual

Igual, ya no siento nada si no estás
Ya no busco tu nombre por si estás

Yo quería recorrer tus labios y besar
Tu boca y descorchar mi vida junto a ti
Yo quería haberte sido fiel y navegar por tu jardín
Y ver tus flores crecer en mí

Te he dejado, he dejado de decirte
De decirte que te quiero
Para que vayan borrándose las veces
Que pedí que no te fueras
Pero te juro que…

Yo quería recorrer tus labios y besar
Tu boca y descorchar mi vida junto a ti
Yo quería haberte sido fiel y navegar por tu jardín
Y ver tus flores crecer en mí.

7 de abril de 2009

El chacal

Una de las mejores canciones de Dionysis Savvapoulos:

Το τσακάλι

Μαύρη
η ψυχή μου είναι μαύρη
το παλιό δηλητήριο
αποδίδει καρπούς

Χάνω
τον ορίζοντα χάνω
το τηλέφωνο πιάνω
και ρωτάω τους γνωστούς

Πάνω απ’ όλους τους πύργους κρεμόταν
ζητώντας να προσγειωθεί
κανένας δεν τον δεχόταν
μας άρπαξε για να σωθεί

Κοίτα που ένας τρέχει από ανάγκη
για να μην πιαστεί
και πάλι εμάς θα πάρουν φαλάγγι
είμαστε άρρωστοι

Ένας κόσμος που κρύβει το δράμα
με μια δήθεν στηλίτευση
αξούριστος με την πυτζάμα
απ’ την μεταπολίτευση

Πείνα
μονάχα μια ακτίνα
Ιωάννα και Λίνα
λίγο φως στο γυαλί

Πάμε
όλοι εκεί τραγουδάμε
οι σκηνές περπατάνε
και του έργου η φυλή

Πίσω
μένει ο γείτονας πίσω
στο παλιό του το ίσο
στη δική του αρετή

Δρόμο!
Κι ας καλύψαμε δρόμο
είμαστε έξω απ’ το χρόνο
θέλει ακόμα κουπί

Κι από ‘κεί που πρέπει να ήμασταν τώρα
μέχρι εδώ αφρίζει αυτό το κενό
της έμπνευσης η άγρια ώρα
ο φόβος πολλώ χρονώ

Φαντασία και φωνασκία
πλάι βάνε τα
Στο κενό μας προχωρά η Τουρκία
τόσο άνετα

Με τη θήκη του βιολιού στο χεράκι
φλώρος μαθητής
και ξοπίσω το αλητάκι
ο μαύρος πετροβολητής

Πάμε
όλοι εκεί τραγουδάνε
με το γράμμα μου θα ‘μαι
πλάι εκεί στους γνωστούς

Κλείνω
στο βουνό να επιμείνω
το κενό να μικρύνω
με τους στίχους αυτούς.

El chacal

Negra
mi alma es negra
el viejo veneno
da sus frutos

Pierdo
el horizonte pierdo
el teléfono cojo
y pregunto a los conocidos

En lo alto de todas las torres colgaba
pidiendo aterrizar
nadie le aceptó
nos agarró para salvarse

Mira aquél que corre por necesidad
para no ser cogido
y una vez más a nosotros nos pondrán en fuga
estamos enfermos

Un mundo que oculta el drama
con una aparente reprobación
sin afeitar con el pijama
desde la Transición

Hambre
solamente un rayo
Ioanna y Lina
poca luz en el cristal

Vamos
todos allí cantamos
recorren los escenarios
y la raza del trabajo

Detrás
vive el vecino, detrás
en su vieja igualdad
en su propia cualidad

Calle!
Aunque cubriéramos la calle
estamos fuera de tiempo
quiere el remo todavía

Y desde allí donde tendríamos que estar ahora
hasta aquí hace espuma este vacío
la hora salvaje de la inspiración
el miedo de mucho tiempo

Fantasía y vocerío
tráelos aquí
En nuestro vacío avanza Turquía
tan cómodamente

Con la funda del violín en la mano
pajarillo estudiante
y después el vagabundo
el negro apedreador

Vamos
todos allí cantan
con mi carta estaré
al lado de los conocidos

Me retiro
a la montaña para insistir
para reducir el vacío
con estos versos.

1 de abril de 2009

¿Puedo saludar?

Saludo a todos los asturianos que viven lejos de su tierra, a Zalo, a LaGrand, a mi compi Jesús, a Mónica... y por supuesto, a mi familia de Bustoburniego (Tineo).

En cuanto al vídeo [jejeje], sin comentarios. Sólo una advertencia: se pega. Mucho.